Over de spijsvertering
Hoe verteren we voedingsstoffen
en hoe nemen we ze op?
Wat doet ons spijsverteringsstelsel met
het voedsel dat we gegeten hebben?
Voor ons mensen is eten een basisinstinct. Al sinds het begin der tijden voorziet voedsel ons lichaam van de energie en de voedingsstoffen die het nodig heeft om te kunnen functioneren.
Maar wat gebeurt er met het voedsel in ons lichaam? Hoe verteren we wat we eten?
Lees verder om erachter te komen.
1. Van onze vork naar onze mond
Alles begint met het consumeren. Het is belangrijk dat we beseffen dat we zelf kunnen bepalen wat we eten en dat voldoende vezels opnemen de sleutel is tot een gezonde spijsvertering.
Wanneer we kauwen vermalen onze tanden het voedsel in kleinere stukjes. Tegelijkertijd start een enzym, speekselamylase, het proces van de vertering van de koolhydraten op. Onze tong duwt het voedsel (dat nu een bolus genoemd wordt) naar de achterkant van de keel, en wanneer we slikken komt de bolus in de slokdarm terecht.
Wist u dit?
Bij het slikken voorkomt ons strotklepje dat de bolus in de luchtpijp terechtkomt.
2. Het verteringsproces begint in de slokdarm
De vertering op zich begint wanneer de bolus in de slokdarm zakt. Dit orgaan, dat 25 cm lang is, schuift de bolus naar de maag toe door een reeks samentrekkingen die peristaltiek genoemd worden.
Wist u dit?
De slokdarm verplaatst de voeding via een reeks spiersamentrekkingen. Dit proces wordt “peristaltiek” genoemd.
3. De maag en de verteringssappen komen in actie
De maag speelt een belangrijke rol bij de vertering. De sterke spieren van de maagwand bewegen en drukken het voedsel samen terwijl het zoutzuur en de enzymen het chemisch verkleinen. Voor het voedsel de maag verlaat, wordt het gedeeltelijk verteerd en omgevormd tot een dik mengsel dat chymus genoemd wordt. Daarna wordt het langzaam verplaatst naar de dunne darm.
Wist u dit?
De vertering in de maag kan tussen drie en zeven uur duren.
4. de voedingsstoffen worden opgenomen in de dunne darm
De dunne darm neemt het grootste deel van het verteringsproces op zich, maar ook de alvleesklier, de lever en de galblaas spelen een rol. De spieren in de dunne darm mengen het vooraf verteerde voedsel met de sappen van de alvleesklier en de galblaas om de chymus te verkleinen. Tijdens deze fase wordt het voedsel voortgestuwd door de samentrekkingen van de wand van de dunne darm.
5. De voedingsstoffen worden verspreid naar de rest van het lichaam
Deze lange reis geeft ons lichaam voldoende tijd om de verschillende voedingsstoffen via de wand van de dunne darm op te nemen in de bloedsomloop. Eens ze opgenomen zijn in de bloedsomloop, komen ze bij de lever waar ze behandeld en naar de rest van het lichaam verspreid worden.
Wist u dit?
De dunne darm is gemiddeld zes meter lang; dat komt overeen met de hoogte van een gebouw van twee verdiepingen!
6. Het eindigt allemaal in de dikke darm
Alles wat niet opgenomen werd door de dunne darm komt in de dikke darm terecht. Enkel water en mineralen, zoals natrium, worden in deze fase opgenomen en de afvalstoffen worden uitgescheiden onder de vorm van uitwerpselen.
Wanneer het voedsel te langzaam door het spijsverteringsstelsel beweegt, dan neemt de dikke darm te veel water op, wat resulteert in harde, droge ontlasting die moeilijk uit te scheiden is. Door vezels toe te voegen aan uw voedingspatroon, wordt uw ontlasting weer normaal.